عدالت را فدای زمان رسیدگی و رسانه نکنیم

یکی از سوالاتی که همیشه برای مردم پیش میاید این است که چرا روند دادرسی طولانی است آنهم در مسایلی که از قبل رای مشخص است. یک نفر دیگری را کشته ُیک نفر سرقت کرده است و…. خب اعدام و زندانش کنیم بره دیگه چرا اینقدر لفتش میدید. همه ماهایی که دم از عدالت میزنیم ته دلمان از اعدام انقلابی و دادگاه صحرایی بدمان نمیاید. هیچکس نمیتواند بفهمد چرا باید برای یک متجاوز به عنف دادگاه برگزار کرد و به او حق داد که از خود دفاع کند. وکیل همچین کسی همیشه متهم است که دارد از جنایت دفاع میکند و قاضی متهم است که دارد لفتش میدهد. 

متجاوز به عنف و قاتلین سریالی هم حق دارند تا عادلانه محاکمه و اعدام شوند.

برای همین است وقتی رییس قوه قضاییه حق تجدید نظر را از مفسدان اقتصادی میگیرد صدای شوت و کف از همه طرف بلند میشود و اگر کسی بپرسد چرا این حق از آنان گرفته شده است متهم به طرفداری از اختلاص کنندگان میشود!!!. 

نمیدانم آنان که از اینگونه احکام دفاع میکنند وصیت حضرت علی راجب رفتار با ابن ملجم را خوانده اند یا نه؟ که حضرت دستور داد او را مثله نکنند و جز یک ضربه شمیشیر به او نزنند. 

عدالت واقعی زمانبر است و گاهی حوصله سر بر. محضر دادگاه مسابقه دو و میدانی نیست که هرکس زودتر حکم بدهد برنده باشد. 

یادمان باشد اگر گناهکاری ازاد شود بهتر از این است که بیگناهی گرفتار شود. 

رسانه و عدالت :

حتما پخش تلویزیونی دادگاه ها را از رسانه ها دیده اید. تاکنون فکر کرده اید اگر قاضی به این نتیجه برسد که متهم بی گناه است چگونه میتواند جرات کند تا علیه افکار عمومی رای صادر کند؟ وقتی ملتی به این نتیجه رسیده است که فلانی بی گناه است چگونه با رای دادگاه مواجه میشود. دستگاه قضایی از بالا تا پایین متهم به فساد میشود و کسانی پیدا خواهند شد تا خودشان حق متهم را کف دستش بگذارند. در اینجا این دیگر قاضی نیست که رای صادر میکند بلکه خبرنگار تصمیم میگیرد که چه کسی گناهکار است و چه کسی بیگناه. درواقع رای نه دردادگاه که در رسانه صادر میشود. 

نتیجه گیری:

پیش داوری در یک محکمه خطرناک ترین اتفاق ممکن است که میتواند بر تصمیم قاضی بدون توجه به محتویات پرونده تاثیر بگذارد امری که در بسیاری از جرایم ناخوداگاه رخ میدهد. بدیهی است که این امر بسیاری اوقات اجتناب ناپذیر است اما انتخاب قضاتی با گذشته قضایی مناسب و سن بالا میتواند خطای انسانی را در این موارد کاهش دهد. 

اسیر احساسات نشدن گاهی غیر ممکن است. اینکه در پرونده چه گذشته است را فقط قاضی میداند به عنوان افراد تحصیلکرده ما موظف هستیم تا در برابر اینگونه احساسات مقاومت کنیم و مواظب باشیم تا هیزمی بر آتش انتقام جامعه بر متهم نباشیم. یادمان باشد دادگاه ۱۰ دقیقه ای ممکن است دلمان را خنک کند اما هیچگاه مارا به عدالت نخواهد رساند

پینوشت: این روزها که کشور درگیر کرونا است بار دیگر افرادی به اتهام احتکار بازداشت خواهند شد من از اینکه آنان مجرم هستند یا نه اطلاع ندارم اما امیدوارم که رسانه و زمان نتوانند بر عدالت پیروز شوند.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *