در اینجا راجب مهندسی و تجربیات شخصی خودم نوشتم اما ترجیح دادم یک متن با آمار بنویسم تا ببینیم کشور در چه مسیری قرار گرفته است!
در حالی که سیل علاقه مندان به رشته های پزشکی در میان اندوه و آه درحال انتخاب رشته هستند خوب است که نگاهی به آمار بیندازیم که چه فاجعه ای در حال رخ دادن است
در ابتدا با آمارسالهای پیش شروع میکنیم که از سایت کانون گرفته شده است.
خب حال با تقسیم تعداد شرکت کنندگان هر رشته به تعداد کل شرکت کنندگان به جدول زیر میرسیم
خب برای آنکه بهتر این فاجعه رو درک کنیم این جدول رو تبدیل به نمودار میکنیم.
در کمتر از یک دهه میزان علاقه مندی به رشته های مهندسی از ۲۵ درصد به کمتر از ۱۵ درصد رسیده است حال آنکه علاقه مندی رشته های تجربی از ۳۵ درصد به بیش از ۶۰درصد درسال ۹۷ رسید. علاقه مندی به رشته های انسانی نوسان کمتری داشه است اما سیر آن در کل نزولی بوده است. با کمی اغماض میتوان گفت کنکوریهای رشته های ریاضی یک دوم و رشته انسانی یک سوم کاهش اما علاقه مندان پزشکی دوبرابرافزایش یافته اند!!!
درحالی که تعداد رشته های پرطرفدار در رشته های فنی بیش از سایر رشته ها است امروزه کمترین میزان شرکت کننده مربوط به رشته ریاضی است که حتی از رشته های انسانی نیز درصد کمتری را به خود اختصاص داده است.
اما این تمام ماجرا نیست با آنکه آمار دقیقی از مهاجرت وجود ندارد اما تقریباً شکی وجود ندارد که بیشترین تعداد مهاجرین تحصیل کرده از ایران را جامعه مهندسین تشکیل میدهند. یکی از مهمترین دلایل آن بیکاری گسترده در میان مهندسین ، شرایط کاری طاقت فرسا و عدم پرداخت به موقع حقوق و مزایا در میان مهندسین است.
طبق اطلاعات آخرین سرشماری کانادا، طی سال‌های تعداد مهاجران ایرانی کانادا در بازه ۵ ساله اخیر (۲۰۱۱ تا ۲۰۱۶) به نسبت ۵ سال قبل‌تر (۲۰۰۶ تا ۲۰۱۰)، ۶۰ درصد زیاد شده، در حالی که آمار کل مهاجران تنها ۴ درصد افزایش داشته است. یادمان باشد بخش اعظمی از این گروه را مهندسین تشکیل میدهند.
از طرف دیگر درآمدهای میلیونی و روزانه پزشکان – فارغ از آنکه چه میزان واقعیت داشته باشد- باعث شده که امروزه افرادی دارای لیسانس های دیگر نیز وارد رقابت کنکور شوند تا از سفره ای که برای پزشکان پهن شده است بی نصیب نمانند!!
نتیجه گیری :
جامعه مهندسین هرروز در حال لاغرتر شدن است و افراد با سابقه در حال اپلای برای مهاجرت هستند. هرروز از تعداد محصلین در علوم پایه کمتر و کمتر میشوند به گونه ای که امروز بسیاری از صندلیهای رشته های فنی خالی مانده است. حال آنکه در کمتر از یک دهه پیشتر، حتی برای صندلی های دانشگاه های آزاد شهرستان نیز رقابت چشمگیری وجود داشت
بی شک دیری نخواهد پایید تا چرخ صنعت این کشور بار دیگر به حرکت بیفتد اما آن روز کسی برای هل دادن این صنعت باقی نمانده است و آن روز شاید مجبور شویم همچون گذشته از خارج مهندس وارد کنیم!!